Katjoesja
| Катюша |
Katjoesja |
| Расцветали яблони и груши, Поплыли туманы над рекой. Выходила на берег Катюша, На высокий берег на крутой. |
Er bloeiden appel- en perenbomen, er zweefde mist over de rivier. Naar de oever ging Katjoesja, Naar de hoge oever aan de helling. |
| Выходила, песню заводила Про степного, сизого орла, Про того, которого любила, Про того, чьи письма берегла. |
Zij vertrok, onderweg een liedje zingend Over de grijze steppe-arend, Over degene die zij liefhad, Over degene, wiens brieven zij bewaart. |
| Он ты, песня, песенка девичья, Ты лети за ясным солнцем вслед. И бойцу на дальнем пограничье От Катюши передай привет. |
Oh jij liedje, liedje van het meisje, Jij vliegt de heldere zon achterna. En de soldaat aan verre grenzen ontvangt van Katjoesja deze groet. |
| Пусть он вспомнит девушку простую, Пусть услышит, как она поет, Пусть он землю бережет родную, А любовь Катюша сбережет. |
Laat hem denken aan het eenvoudige meisje, Laat hem luisteren naar hoe zij zingt, Laat hem het vaderland beschermen, terwijl Katoesja voor de liefde zorgt. |
| Расцветали яблони и груши, Поплыли туманы над рекой. Выходила на берег Катюша, На высокий берег на крутой. |
Er bloeiden appel- en perenbomen, er zweefde mist over de rivier. Naar de oever ging Katjoesja, Naar de hoge oever aan de helling. |
"Twee dingen zijn oneindig: het heelal en de menselijke stupiditeit, maar van dat eerste weet ik het niet zeker.
Есть две бесконечные вещи — Вселенная и человеческая глупость. Впрочем, насчёт Вселенной я не уверен.
"